Bir resmin vardı; karanlıklara inat baştan aşağı aydınlık...
Bir de gülüşün... Tüm sahteliklere savaş açmış, öylesine içten...
Bir de bir bakış... Gözlerine baktığımda , kalbine akan yolda , yalnız bir çocuk , elini arkasında sımsıkı bağlamış , dudağının kenarında yarım kalmış bir gülüşle bir ıslık tutturmuş , yürüyor... Nereye gittiğini bilmiyor ; zaten umursamıyor da...
Şimdi o resim yok..! Bence ; önemi de yok...
Tüm renkleri kullanarak kendi ellerimle zihnime çizdiğim sonra da kalbimin güzel bir yerine astığım güzel yüzün hala bende çünkü...
Ve o kırgın bakışta gördüğüm resmin diğer yarısı...
Kalbine akan yolda yürüyen yalnız çocuğun elini tutan , dudağının kenarında yarım kalan gülüşü tamamlayan ve tutturduğu ıslığa ortak olan bir kız...
İşte o resmin diğer yarısı , eksik kalan yanı...
Ve şimdi... O kız da yürüyor o yolda...
Ve o da bilmiyor nereye gittiğini ; zaten umursamıyor da...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder