Nerdesin Cancağızım ..?

     Belki anlamazsın belki de zor gelir. Daha ilk günden o kadar iyi gelmiştin ki bana... Keşke inanmamayı seçseymişim..! Hani seslenmiştin ya ; "Bu adam gerçek..!" diye..İnandırmak istemiştin ya hani... Keşke bıraksaymışsın öylece kalsaymış , ne zamana ne de mekana ait olmadan ... Nerdesin şimdi cancağızım nerdesin..?

     Neden korktun ki ... Kalemin aşkı yazarken , sevginin en güzel hallerini süslerken hayallerin neden korkarsın sevdaya düşmekten..? Hiç korkulur mu..? Ne pahasına olursa olsun , uzak durulur mu hiç ..? Sana hiç yakışır mı ayrıca..? Ben hiç yakıştıramadım bu hali... Ben mi anlatayım sana ..? "Korkulmaz , kaçılmaz , tam aksine , at kendini yangının ortasına ; ne varsa orda var  !" diye...

     Hem dilinden "aşk" düşmez , hem kalemin aşkı yazar , hem insanlara aşkı anlatırsın hem de "Aşktan korkarım ben..!" dersin... Söylesene , sen hangisisin cancağızım..? Sen nasıl öğrendin uzak durabilmeyi..? Kalbine nasıl öğrettin..? Sen çok mu güçlüsün..? Ben hiç o kadar güçlü olamadım! Bundan mı hep kaybettim..?

     Nerdesin cancağızım..? Bende sana ait bir şeyler var... Almadan gitmeye meyletmişsin ; yazık değil mi..?

     Nerdesin cancağızım..?

     Gel sana aşkı anlatacağım...

     Dokunmadan yanmaktır aşk..! Ancak böylelikle "var"olursun... Oysa sen "yok"olmak korkusuyla aşktan uzak durursun... Bilesin ki bu değil doğru olan..! Ancak "yok"olmakla vücut bulursun... Yanmak , yok olmak güzeldir , nefestir... Korkmayasın sakın...

     Hem sana da o kadar yakışır ki ... Bunu anlatmaya benim kelimelerim yetmez..!

     -Sözüm burda biter-

     (İyi uykular cancağızım , seni çok özledim...)

     Tarih :  Yoksun işte ne önemi var ki..?